🦁 Czy Po Kroplówce Można Jeść

W diecie przy hemoroidach powinny pojawić się również produkty mleczne, takie jak: kefir, maślanka, jogurt naturalny. Są one źródłem kultur bakteryjnych mających korzystny wpływ na fizjologiczną florę jelit. Kluczowym zaleceniem w diecie na hemoroidy jest przyjmowanie 1,5 – 2 litrów płynów dziennie. Czy można jeść surowe płatki owsiane z jogurtem? Płatki owsiane na zimno Aby przygotować surowe płatki owsiane, wystarczy wymieszać je z mlekiem lub jogurtem i po chwili można już cieszyć się gotową potrawą. Popularna jest tzw. nocna owsianka. Polega to na wymieszaniu wszystkich składników (płatków, mleka, owoców, orzechów W związku z tym, pacjenci mogli nie zauważyć poprawy stanu zdrowia. Nie twierdzimy, że dożylne podawanie żelaza nie przynosi korzyści u osób dorosłych z niedoborem żelaza bez niedokrwistości, lecz aktualna jakość danych naukowych nie jest wystarczająco dobra, aby mieć pewność co do efektów tego leczenia. Po wyrywaniu zęba warto przez co najmniej kilka dni zwracać uwagę na to, co się je. Pacjent powinien zażywać pokarm w postaciach płynnych, by uniknąć podrażnień w jamie ustnej. Można jeść zupy krem, często takie, jakie przygotowuje się małym dzieciom, czyli bez soli i przypraw. Można robić je samemu, albo kupić zupki Dieta cukrzycowa powinna zawierać odpowiednią ilość białka, które można pozyskać z produktów pochodzenia zwierzęcego, takich jak mięso, ryby, jaja, produkty mleczne i niektóre orzechy i nasiona. Zalecana ilość białka w diecie cukrzycowej wynosi 10-15% całkowitej wartości energetycznej. Plusy i minusy.Proszę o radę. To nie jest tak, że można sobie wybrać. Do każdego typu kroplówki są konkretne wskazania. Wybór należy do weta. U moich kotów dożylne stosowano w kryzysach mocznicowych i w bardzo zaawansowanej chorobie. W pozostałych sytuacjach (leczeniu podtrzymującym) - podskórne. Musiałam się nauczyć je podawać. Zastanawiając się, co można jeść po wycięciu wyrostka, warto korzystać z listy produktów dozwolonych w diecie łatwo strawnej. Można z niej komponować dowolne dania stosując techniki obróbki takie jak gotowanie, duszenie bez smażenia czy pieczenie bez tłuszczu. Usunięcie wyrostka – produkty przeciwwskazane w jadłospisie Objawy odwodnienia i braku wody w organizmie. Początkowo pojawiają się: wzmożone pragnienie. rzadsze oddawanie moczu (a jeśli już go oddajemy, to jest w kolorze ciemnożółtym) suchość śluzówek jamy ustnej i języka. wzdęty brzuch. brak apetytu. senność, choć czasami pobudzenie. tępy, umiarkowany ból głowy bez konkretnego Co daje codzienne jedzenie ryżu? Korzystne dla zdrowia właściwości ryżu: Posiada witamin z grupy B (B1, B2, PP, B5, B6, kwas foliowy). Jest najłatwiej przyswajalnym zbożem przez nasz organizm (dlatego należy do lekkostrawnych posiłków). Ma dobry wpływ na trawienie, ze względu na właściwości przeciwbiegunkowe. Kiwi słynie ze swoich wartości odżywczych i wysokiej zawartości przeciwutleniaczy, błonnika, kwasu foliowego oraz potasu, jednak może zadziałać również nasennie. Eksperci uważają, że jedzenie kiwi pomaga spać dłużej i zasypiać szybciej. Takie działanie może wynikać z zawartości serotoniny i kwasu foliowego. Mogą one pomóc, aby czuć się pełniejsze na dłużej, co może być pomocne, jeśli masz problemy z trawieniem. Zupy i gulasze – Po usunięciu woreczka żółciowego najlepiej jest unikać pokarmów o wysokiej zawartości tłuszczu i cholesterolu. Zamiast tego należy jeść dużo niskotłuszczowych zup i gulaszów. Warzywa – Warzywa Pij dużo wody. Dziennie należy wypijać 2,5 litra wody, zwłaszcza jeśli wymiotujesz (to częsty objaw choroby wrzodowej). Napoje muszą być ciepłe, aby nie podrażniać błony śluzowej żołądka. Najlepsze będą: słaba herbata, zielona liściasta, rumianek, dziurawiec, przegotowana woda. Możesz też sięgnąć po wody lecznicze. JlKHdN. Jakie jest samopoczucie po operacji? Gdy znieczulenie przestanie działać, zaczniesz odczuwać ból wokół rany. Będzie on silniejszy lub słabszy - w zależności od tego, jaki jest twój indywidualny próg bólu, czy byłaś zdrowa i sprawna fizycznie, czy miałaś już "cesarkę" (jeśli tak, będziesz prawdopodobnie mniej obolała). Niektóre mamy już po kilku godzinach wstają bez problemu i nie odczuwają większych dolegliwości. Inne czują się bardzo źle przez kilka dni. Jeśli miałaś znieczulenie zewnątrz-oponowe, przez kilka godzin po operacji będziesz dostawać niewielkie dawki środków przeciwbólowych przez cewnik, który przed zabiegiem umieszczono ci na plecach. Jeśli operowano cię w znieczuleniu ogólnym, otrzymasz odpowiednie leki w kroplówce lub zastrzyku. Potem w razie potrzeby poproś o środek przeciwbólowy w czopku. Nie martw się, lekarz dobierze go tak, by zmniejszyć twoje dolegliwości, ale nie zaszkodzić dziecku. Jakie mogą być skutki znieczulenia? Kobiety po znieczuleniu zewnątrz- oponowym w pierwszych dniach po porodzie skarżą się niekiedy na silny ból głowy. Inne narzekają na bóle pleców, a także mrowienie i drętwienie nóg. Dzieje się tak, zwłaszcza jeśli środek znieczulający dostał się do płynu rdzeniowego zamiast do przestrzeni nadtwardówkowej. Jeśli miałaś znieczulenie ogólne, po wybudzeniu mogą męczyć cię nudności i wymioty, a także ból głowy i gardła. Będziesz czuła się mocno osłabiona. Po operacji w płucach zalega wydzielina. Lekarze zalecą ci więc odkaszliwanie lub energiczne wydmuchiwanie powietrza, by ją usunąć (inaczej mogłaby spowodować zapalenie płuc). Niestety, kaszel powoduje bolesne napinanie brzucha i świeżej rany pooperacyjnej. Lepszą metodą jest wciąganie brzucha, a następnie gwałtowny wydech z głośnym "pfuuuf". Pomaga to też w uwolnieniu organizmu od środków znieczulających. Kiedy będzie można wstać? Im szybciej, tym lepiej. Zacznij od poruszania stopami. Kręć kółka w różnych kierunkach. To uruchomi krążenie w nogach. Po sześciu-ośmiu godzinach po operacji powinnaś wstać i zrobić kilka kroków. To ważne, bo pomaga zapobiec zakrzepom i zatorom naczyniowym. Oczywiście nie próbuj tego sama, bo może ci się zakręcić w głowie i możesz upaść. Poproś o pomoc położną. Najpierw usiądź i dopiero po odczekaniu dłuższej chwili spróbuj wstać. Pierwsze kroki mogą być bolesne, ale to minie. Staraj się nie garbić (na początku możesz to robić odruchowo). Nie bój się! Szwy się nie rozejdą, a w pozycji wyprostowanej wbrew pozorom będzie ci wygodniej i nie będziesz czuła bólu. Kiedy pierwszy raz można iść do toalety? Gdy tylko będziesz gotowa stanąć na nogi, położna usunie cewnik moczowy, który do tej pory opróżniał twój pęcherz. Od tej pory możesz normalnie korzystać z toalety. Jeżeli na początku będziesz miała trudności z oddaniem moczu, odkręć kran w łazience. Odgłos cieknącej wody powinien ci pomóc. Niektóre mamy po cesarskim cięciu mają problemy z wypróżnieniem. Gdy będziesz mogła już normalnie jeść (zwykle w trzeciej dobie), uzupełnij swoją dietę suszonymi śliwkami lub rodzynkami. Zawierają one dużo błonnika i zapobiegają zaparciom. Jeśli jednak sprawa będzie się przedłużać, poproś położną o czopek przeczyszczający. Pamiętaj jednak, że na ponowne uruchomienie pęcherza i pobudzenie prawidłowego funkcjonowania jelit najlepsze jest jak najszybsze wstanie z łóżka i krótkie spacery oraz picie dużej ilości płynów, najlepiej ciepłej wody. Jak się goi rana po cięciu? Już od trzeciej doby po operacji możesz normalnie kąpać się pod prysznicem. To nie przeszkodzi w gojeniu się rany. Blizna może cię pobolewać, a później swędzieć przez kilka tygodni. Dolegliwości jednak będą się stopniowo zmniejszać Staraj się nosić obszerne rzeczy, które nie będą urażać blizny (majtki typu bikini wrzuć na razie na dno szuflady). Jeśli czujesz ból w czasie kaszlu, kichania czy śmiechu, przyciśnij brzuch miękką poduszką. To powinno przynieść ci ulgę. W przyspieszeniu procesu gojenia może pomóc naświetlanie lampą solux i homeopatyczne preparaty z arniki. Gdyby trzeba było, możesz potem osuszyć to miejsce suszarką do włosów. Jeśli wszystko się ładnie goi, nie musisz stosować żadnych płynów ani kremów antyseptycznych. Blizna stopniowo zblednie, z czerwonej stanie się różowa, a w końcu nieco jaśniejsza niż twoja skóra, niemal niewidoczna pod włosami łonowymi. Jeżeli jednak zauważysz, że rana robi się zaczerwieniona, opuchnięta, bardziej bolesna, sączy się z niej wydzielina lub ropa albo masz gorączkę, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem. Konieczna jest kuracja antybiotykowa. Jeśli lekarz, który cię operował, użył zwykłych szwów, zdejmie je po sześciu-ośmiu dniach (niekiedy stosuje się szwy rozpuszczalne i wtedy w ogóle nie ma z tym problemu). Po miesiącu rana nie powinna ci już sprawiać większych kłopotów, choć niektóre mamy czują, że okolica blizny jest lekko odrętwiała nawet po kilku miesiącach Jakie są inne poporodowe dolegliwości? Po cesarskim cięciu macica kurczy się tak jak po porodzie siłami natury, więc i krwawienie z dróg rodnych jest podobne. Możesz odczuwać bolesne obkurczanie się macicy, która wraca do rozmiarów sprzed ciąży. Może to być przykre, zwłaszcza podczas karmienia piersią, ale to znak, że wszystko jest w porządku. Odchody połogowe, wydzielane z pochwy i przypominające krwawienie miesiączkowe, najpierw są czerwone, potem różowe, brązowe i wreszcie bezbarwne. Utrzymują się przez trzy, cztery tygodnie. Są nieco mniej obfite niż po naturalnym porodzie, zwłaszcza jeśli do cięcia doszło, zanim rozwinęła się akcja porodowa. Jeśli jednak byłyby bardzo skąpe lub w ogóle zanikły, zgłoś się do lekarza. Może to oznaczać, że doszło do zatrzymania odchodów we wnętrzu macicy i potrzebne są leki obkurczające macicę. Czy po cesarce można karmić piersią? Oczywiście. Aczkolwiek przez pierwsze dni jest to nieco utrudnione. Na pewno będziesz potrzebować pomocy w przystawieniu dziecka i znalezieniu wygodnej pozycji do karmienia. Możesz siedzieć na krześle z rękami na oparciach, a dziecko położyć na miękkiej poduszce umieszczonej na brzuchu. Możesz też poduszkę wraz z maluchem włożyć pod pachę, tak by jego nóżki nie leżały na twoim brzuchu, lecz pod ramieniem. Drugą ręką przysuń główkę do piersi i podtrzymuj ją w tej pozycji. Całkiem komfortowa jest też pozycja leżąca. Połóż się na boku (pamiętaj o wygodnym podparciu głowy) i przysuń malucha do piersi (obojgu będzie wam wygodniej, gdy ułożysz małego ssaka na poduszce). Nie martw się, gdy na początku twoje piersi wytwarzają mało mleka. Noworodek potrzebuje go naprawdę niewiele. Regularnie przystawiaj malca, a produkcja szybko się zwiększy. W trzeciej-czwartej dobie po porodzie ilość pokarmu jest największa, to tzw. nawał mleczny, a piersi wypełniają się do granic możliwości. Nie rozmasowuj ich na siłę - dziecko jest najlepszym odciągaczem (dla zmniejszenia ilości pokarmu możesz popijać szałwię). W ciągu kilku dni ilość mleka dostosuje się do potrzeb dziecka. Początkowo twoje brodawki mogą być nieco obrzmiałe i wrażliwe - to normalne, ale jeśli karmienie jest dla ciebie bolesne przez cały czas, poradź się położnej albo doradcy laktacyjnego, bo świadczy to o złej technice karmienia. Jak poradzić sobie z opieką nad dzieckiem? W większości szpitali już w drugiej dobie po operacji dziecko jest razem z mamą. Samodzielna opieka nad noworodkiem jest wprawdzie męcząca, ale bądź spokojna, poradzisz sobie! A w razie trudności zawsze możesz poprosić położną o pomoc. Oczywiście lepiej unikać noszenia ciężarów. Słodki ciężar to jednak zupełnie inna historia. Trudno przecież nie przytulić czy nie ukołysać w ramionach maleństwa, które przecież tak tego potrzebuje. Spróbuj tylko nie forsować się za nadto. Jeśli chcesz wziąć dziecko na ręce, podnoś je z poziomu stołu, wtedy wykorzystasz mięśnie ramion, a nie brzucha. Przy schylaniu się uginaj kolana, zamiast zginać się w pasie. Kiedy wrócisz do pełnej formy? To, ile dni spędzisz w szpitalu, zależy od tego, jak szybko wracasz do zdrowia, a także od zwyczajów przyjętych w szpitalu, w którym byłaś operowana. Zwykle pobyt na oddziale położniczym trwa od 3 do 6 dni. Zanim jednak w pełni wrócisz do zdrowia, upłynie miesiąc-dwa. Po tym czasie możesz też rozpocząć współżycie z partnerem, oczywiście jeśli masz już na to ochotę. Niektóre mamy są tak skupione na dziecku, że przez wiele miesięcy w ogóle nie myślą o seksie. To zupełnie normalne. Data aktualizacji: 9 marca 2022 Kroplówkę można wykonać nie tylko w szpitalu, pacjent może również liczyć na wykonanie dożylnego wlewu we własnym domu. Zazwyczaj taką usługę realizuje wyspecjalizowana pielęgniarka, jednak nierzadko również sam pacjent, po wcześniejszym przeszkoleniu, może robić sobie kroplówki. Jakie są wskazania do jej zastosowania i jak ona przebiega? Co to jest kroplówka? Kroplówka jest metodą podawania pacjentowi leków, preparatów odżywczych i innych płynów drogą dożylną. Najczęściej wykonuje się ją w warunkach szpitalnych. Jednak coraz powszechniej praktykuje się sposób określany jako domowa kroplówka. Kroplówka w domu może być wykonywana ze względu na wygodę pacjenta, który nie musi specjalnie przyjeżdżać do ośrodka zdrowia lub szpitala, aby zaaplikować środki lecznicze i inne potrzebne organizmowi substancje do żyły. Kroplówkę powinna zakładać wykwalifikowana pielęgniarka, która powinna być obecna podczas całego procesu wlewu dożylnego, aby w razie ewentualnych komplikacji móc na bieżąco reagować. Nie rzadko jednak odpowiednio poinstruowani przez pracowników służb medycznych pacjenci sami wykonują wlewy do żyły albo robią to osoby opiekujące się chorymi (bliskie osoby, opiekunowie, itp.).Kroplówka może obejmować pojedynczą sytuację lub mieć charakter stałej kuracji. Po co wykonuje się kroplówkę? Kroplówka w domu pacjenta może być wykonywana ze względu na takie okoliczności jak: odwodnienie pacjenta, za które odpowiada biegunka lub wymioty, anomalie elektrolitowe, utrzymująca się przez dłuższy czas wysoka gorączka, która wywołuje odwodnienie u pacjenta, konieczność podawania tą drogą leków przepisanych przez lekarza, a także środków przeciwbólowych i rozkurczowych i innych zaleconych substancji, wzmacnianie chorych wyniszczonych chorobą (np. nowotworową, metaboliczną, czy inną), żywienie pozajelitowe (np. u chorych na zespół krótkiego jelita), pozostawanie na etapie pooperacyjnym lub przedoperacyjnym. Domowe kroplówki zazwyczaj mają zasilać organizm w utracone płyny lub/i elektrolity. Wówczas chory otrzymuje zestaw niezbędnych pierwiastków w postaci płynnej. Wśród nich trzeba wymienić roztwór fizjologiczny soli, płyn wieloelektrolitowy oraz roztwór Ringera (w formie klasycznej lub z mleczanami). Aby wspomóc ustrój energetycznie zwykle podje się z kolei glukozę (w roztworze pięcioprocentowym). W przypadku żywienia pozajelitowego choremu drogą kroplówki dostarcza się odpowiednio skomponowaną dla niego mieszankę witamin, składników odżywczych, węglowodanów, tłuszczów i białek. Niektóre leki, substancje krwiopochodne oraz krwiozastępcze, itp. składniki musi podać choremu wyłącznie wykwalifikowana pielęgniarka. Nie zawsze jednak jest to nieodzowne. W wielu sytuacjach pacjent lub osoby najbliższe mogą same wprowadzić dany preparat do żyły. Należy przy tym zadbać o aseptykę całej procedury. Przed tym jednak powinno się dodać do leku np. roztwór soli fizjologicznej lub roztwór glukozy. Najczęściej informacja o tym jak przygotować gotowy do podana preparat jest dołączona do leku. Domowa kroplówka może bazować na substancjach witaminowych, które oprócz odżywienia chorego mają za zadanie przyspieszyć regenerację pacjenta po chorobie, ale też wzmocnić jego ustrój, czy zadziałać w sposób odtruwający. Czy można kupić taką kroplówkę w aptece? Można, niektóre są dostępne nawet bez recepty. Przed ich stosowaniem należy jednak uprzednio skonsultować się z lekarzem. Ile zatem trwa taka kroplówka? Płyn zazwyczaj schodzi w ciągu​ około 30 minut. Wszystko zalezy od rozmiaru wenflonu i rodzaju kroplówki. Jak stosować kroplówkę w domu? Ważne jest aby wenflon lub tzw. motylek, przez który wybrany płyn będzie wlewany do żyły, zakładała pielęgniarka lub inny wykwalifikowany pracownik służby zdrowia. Chory może mieć także wykonane centralne wkucie do dużego naczynia, takiego jak żyła podobojczykowa. Miejsce wokół wenflonu powinno być odpowiednio chronione przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Podczas wlewu należy zadbać o sterylność oraz higienę. Osoba, która podaje daną substancję do żyły lub sam pacjent powinni zwracać uwagę na to czy aplikowany płyn jest dobrej jakości, czy nie jest przeterminowany, mętny, jego opakowanie zniszczone, itd. Płyn dostarczany drogą żylną musi spływać w odpowiednim tempie (nie za szybko ani nie za wolno). Należy także zwrócić uwagę na dawkowanie leku lub innego preparatu oraz stosowne odstępy między poszczególnymi wlewami. Podczas podawania kroplówki w domu pacjenta należy obserwować jego stan, po to by przerwać podawanie substancji dożylnych, jeśli chory źle się poczuje. Pacjent może też nadzorować własne samopoczucie samodzielnie, jednak jest to dużo mniej bezpieczne dla jego dobrostanu. Ile kosztuje podłączenie kroplówki w domu? Czasem najlepszym wyborem zarówno dla chorego, jak i dla jego bliskich jest kroplówka w domu. Cena takiej usługi waha się zazwyczaj między 100-300 zł. Kwota ta jest zależna od czasu trwania kroplówki, rodzaju podawanej substancji oraz kwalifikacji osoby nadzorującej podanie kroplówki. Warto jednak wiedzieć, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 21 września 2016 r. pielęgniarka POZ (tzw. środowiskowa) powinna wykonywać usługę taką jak podawanie leków różnymi drogami oraz robienie wlewów dożylnych również w domu pacjenta. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! zapytał(a) o 15:41 Czy pies może dostać jeść po kroplówce . ? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Lably odpowiedział(a) o 15:44: nie , nie dawaj mu jeść jeszcze Sama miałam psa pod kroplówką i weterynarz powiedział żeby go nie karmić. Po jednym dniu daj mu jeść ale malutko. I z czasem coraz więcej Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 15:44 Zależy w jakich okolicznościach. blocked odpowiedział(a) o 16:05 A co to jest za kropłówka i na co? To jest ważne. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Potas (chlorek potasu) (opis profesjonalny) Działanie - Potas (chlorek potasu) Mechanizm działaniaPotas jest najważniejszym kationem wewnątrzkomórkowym i jednym z najważniejszych elektrolitów. Jest składnikiem cytoplazmy komórkowej. Powoduje zwiększenie przepuszczalności błon komórkowych (działa antagonistycznie w stosunku do wapnia), przeciwdziała pęcznieniu komórek. Jego obecność jest niezbędna do syntezy białek w rybosomach. Jest również niezbędnym elementem wielu procesów enzymatycznych. Warunkuje prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięśni. Razem z sodem i chlorkami stanowi najważniejszą część składową płynów pozakomórkowych. Ma wpływ na gospodarkę wodną, kwasowo-zasadową organizmu, bierze udział w utrzymaniu ciśnienia osmotycznego. Odgrywa ważną rolę w przemianie węglowodanów. FarmakokinetykaSole potasu po podaniu z reguły dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego (wyjątek stanowią fosforany, siarczany i winiany). Stężenie potasu we krwi wynosi 3,5–5,5 mmol/l. W płynie wewnątrzkomórkowym znajduje się ok. 95% całkowitej ilości potasu w organizmie, a jego stężenie wynosi tam 150 mmol/l. Potas wydalany jest przede wszystkim z moczem, a w trakcie wysiłku fizycznego także z potem. Wskazania do stosowania - Potas (chlorek potasu) Leczniczo w stanach niedoboru potasu, w przedawkowaniu glikozydów naparstnicy. Profilaktycznie w przypadkach leczenia glikozydami naparstnicy, kortykosteroidami oraz lekami moczopędnymi, zwłaszcza tiazydowymi. Przeciwwskazania stosowania - Potas (chlorek potasu) Hiperkaliemia, ostra i przewlekła niewydolność nerek, niewydolność kory nadnerczy, hipowolemia z hiponatremią, stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas. Stosowanie tabletek przeciwwskazane jest w przypadkach owrzodzenia żołądka lub jelit. RabdomiolizaPozajelitowo stosować bardzo ostrożnie u osób z rozległym mechanicznym uszkodzeniem tkanek ze względu na ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. Stany wymagające zachowania ostrożnościNależy zachować ostrożność w chorobach serca, po oparzeniach, w stanach ostrego odwodnienia. Kontrola przebiegu leczeniaW trakcie leczenia konieczna jest kontrola stężenia potasu we krwi i EKG. Interakcje - Potas (chlorek potasu) HiperkaliemiaJednoczesne podawanie preparatów potasu i leków moczopędnych oszczędzających potas, indometacyny i niektórych innych NLPZ oraz inhibitorów ACE może prowadzić do hiperkaliemii. DietaDieta zawierająca duże ilości soli kuchennej prowadzi do zwiększenia wydalania potasu z moczem. Glikozydy naparstnicyPotas osłabia działanie glikozydów naparstnicy. Działania niepożądane - Potas (chlorek potasu) Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności, wymioty, biegunka. Podawany chlorek potasu o przedłużonym działaniu lub tabletki dojelitowe rzadko mogą być przyczyną powstania owrzodzenia żołądka lub jelit. W przypadkach hiperkaliemii pojawiają się objawy osłabienia mięśni, parestezje, niedowład, obniżenie ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca, aż do bloku i zatrzymania czynności serca. KardiotoksycznośćW przypadkach pojawienia się objawów kardiotoksyczności pod kontrolą EKG stosuje się 2–3 mmol wapnia (10 ml 10% glukonianu wapnia) we wlewie kroplowym w ciągu 1–5 min. W celu zmniejszenia stężenia potasu podaje się 5–15 j. insuliny w 500 ml roztworu glukozy w ciągu 5–15 min. W razie potrzeby oba wlewy można powtórzyć. Alternatywnie podanie insuliny można zastąpić podaniem 50–100 ml 4,2% wodorowęglanu sodu w ciągu 15 min. Ciąża i laktacja - Potas (chlorek potasu) Kategoria C. Dawkowanie - Potas (chlorek potasu) Indywidualne zazwyczaj 40–100 mmol/d w trakcie posiłku lub bezpośrednio po nim z dużą ilością wody; profilaktycznie stosowane są mniejsze dawki, zwykle ok. 20 mmol/d. zazwyczaj do 80 mmol/d (w razie podawania do żył obwodowych roztworów potasu zawierających ponad 30 mmol/l może wystąpić ból i zapalenie żyły). We wlewie kroplowym nie należy podawać potasu szybciej niż 20 mmol/h. Dzieci: do 2 mmol/kg mc./d w rozcieńczeniu 2 mmol/100 ml rozpuszczalnika. W przypadku znacznego niedoboru potasu w organizmie można zwiększyć dawkę dobową. Uwagi dla Potas (chlorek potasu) 1 mmol (1 mEq) potasu odpowiada 39,1 mg. W 10 ml 15% KCl jest zawarte 20 mmol (20 mEq) potasu. Sposób przygotowania roztworuPrzygotowując roztwór chlorku potasu do wlewu jako rozpuszczalnika należy użyć 0,9% roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. Przeczytaj też artykuły Hipokaliemia Preparaty na rynku polskim zawierające potas (chlorek potasu) Aspot Cardio+ (kapsułki) Kaldyum (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) Kalipoz prolongatum (tabletki o przedłużonym uwalnianiu) Kalium Chloratum WZF 15% (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Kalium Polfarmex (syrop) Katelin + SR (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) Potas APTEO (tabletki powlekane) PotazeK (kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu) PotazeK MAX (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu)Zobacz substancje złożone zawierające potas (chlorek potasu) Dieta po cesarce nie różni się znacząco od tej, którą dobrze jest stosować po naturalnym porodzie. Warto jednak, aby uwzględniała zalecenia, jakie stosuje się w żywieniu pooperacyjnym. Zazwyczaj pierwszy posiłek po cesarskim cięciu można zjeść dopiero po ok. 6 godzinach od zabiegu. Dieta po cesarce powinna spełniać dwa zadania. Pierwszym z nich jest ułatwienie gojenia się rany i regeneracja organizmu, a drugim – zapewnienie niezbędnych składników, jakich potrzebuje kobieta karmiąca. Bo po cesarce można dziecko karmić piersią. Dieta po cesarce: odżywianie zaraz po zabiegu odkrycia naukowców najważniejsze składniki czego unikać Dieta po cesarce w pierwszych godzinach od zabiegu Do czasu aż jelita podejmą normalną pracę, kobiecie po cesarce podaje się składniki odżywcze w kroplówce. Gdy jelita „ruszą’’, można zacząć przyjmować posiłki płynne i półpłynne. Zwykle jelita podejmują pracę po upływie ok. 6 godzin od operacji cesarskiego cięcia, jednak jest to sprawa indywidualna. Dieta po cesarce – naukowe fakty Kiedyś zalecano kobietom po cesarce powstrzymywanie się od jedzenia przez ok. 12 godzin. Okazuje się, że niesłuszne. Odwlekanie podawania posiłków półpłynnych nie ma sensu, bo nie dość, że nie zwiększa to bezpieczeństwa kobiety, to jeszcze sprawia, że potrzebuje ona więcej leków przeciwbólowych! Odwlekanie podawania posiłków motywowano niegdyś też tym, że często pojawiają się łagodne powikłania po cesarskim cięciu: nudności, zaparcia, wzdęcia, uczucie pełnego brzucha. Przebywanie na czczo miało temu zapobiegać. Jednak naukowcy zaobserwowali, że dolegliwości te są de facto mniejsze wtedy, gdy jak tylko jelita zaczną pracować, kobieta pije i zaczyna jeść półpłynne posiłki. Najważniejsze składniki diety po cesarce W pierwszych dniach po zabiegu bardzo ważne jest nawadnianie organizmu. Szczególnie poleca się wtedy napar z liści pokrzywy, który stymuluje produkcję czerwonych krwinek i zapobiega anemii. Mamom po cesarce, które chcą karmić piersią, warto podsunąć herbatki laktacyjne. W diecie po cesarce nie może zabraknąć białka, które organizm zużyje do gojenia się rany i regeneracji. Źródłem pełnowartościowego białka są produkty zwierzęce: mięso i jaja, nabiał, owoce morza oraz ryby. Wegetarianki mają nieco utrudnione zadanie, gdyż pełen zestaw niezbędnych człowiekowi aminokwasów (budulec białka) nie występuje w żadnym roślinnym produkcie. Dlatego wegetariańska dieta karmiących mam musi składać się z różnych roślin, które będą w stanie dostarczyć młodej mamie wszystkich potrzebnych aminokwasów. Roślinami zawierającymi białko są: brokuły, szpinak, orzechy, kasze, warzywa strączkowe. Niestety te ostatnie mają właściwości wzdymające, więc warto po cesarce wprowadzać je do diety nieco później. W diecie po cesarce nie może też zabraknąć: żelaza – warto jeść produkty je zawierające wraz z innymi, które są bogate w witaminę C, wapnia – wspomaga regenerację; kobiety nietolerujące laktozy powinny zaopatrzyć się w suplementy z wapniem, witamin A i E – także stymulują regenerację i gojenie ran; znajdują się w tłustych produktach zwierzęcych oraz warzywach i owocach koloru pomarańczowego, zielonego, żółtego i czerwonego. Należy je spożywać z odrobiną oleju, aby witaminy lepiej się wchłaniały, witamin B6 i B12 oraz kwasu foliowego – zapobiegają anemii; znajdują się w roślinach strączkowych, produktach pełnoziarnistych, warzywach liściastych oraz podrobach, błonnika – o ile się z nim nie przesadzi, pomoże rozprawić się z zaparciami. Jest go dużo w bakaliach, owocach, warzywach, produktach pełnoziarnistych. Czego unikać w diecie po cesarce To proste – tego, co jest niezdrowe! Niestety do tej kategorii zaliczają się ciastka, słodycze, produkty mączne, potrawy ciężkostrawne i tłuste, fast foody, żywność wysoko przetworzona, słodkie napoje gazowane. W pierwszym etapie po cesarce warto zrezygnować z roślin strączkowych, cebuli, kapusty i kawy. Na nie przyjdzie czas, gdy blizna się zagoi, a jelita przyzwyczają do normalnej pracy. Dieta po porodzie nie może być dietą odchudzającą! Żywność w tym momencie życia kobiety ma jej dostarczać dużo energii i składników odżywczych, które pozwolą jej zregenerować się po operacji i karmić dziecko. Więcej o cesarce: Zobacz, jak przebiega cesarka Kiedy potrzebne jest cesarskie cięcie Poród naturalny po cesarce – czy to możliwe?

czy po kroplówce można jeść