🌊 Nieodwracalne Zmiany W Mózgu Po Amfetaminie

Podsumowując, odpowiedź na pytanie czy zmiany demielinizacyjne to zawsze SM brzmi: nie, ponieważ zmiany demielinizacyjne mogą występować także w innych schorzeniach . Poza neuroboreliozą, zespołem Devica czy toczniem rumieniowym układowym z zajęciem układu nerwowego jest jeszcze wiele innych chorób, gdzie mielina w mózgu i rdzeniu Z kolei zakres od 37,1 do 38 °C określany jest jako stan podgorączkowy. Od 39,5 do 40,5°C rozpoznajemy znaczną gorączkę, zaś gdy temperatura ciała przekroczy 41°C, mówimy o nadmiernej gorączce. Temperatura ciała na wynosząca 42-43°C powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu, które mogą skończyć się śmiercią. Czytaj też: 3. Osoby zakażone koronawirusem są narażone na utratę tkanki mózgowej. 4. Obecność wirusa w płynie mózgowo-rdzeniowym. 1. Zapalenie mózgu po COVID-19. Kolejne badania potwierdzają, że wirus SARS-CoV-2, może powodować szerokie spektrum powikłań neurologicznych, zarówno w trakcie infekcji, jak i w późniejszym okresie. Udowodniono, że mózg osoby uzależnionej kurczy się nawet o 10-20% w porównaniu do mózgu osoby zdrowej. Zmiany te są nieodwracalne. Alkoholowy zanik mózgu, zwany także alkoholową encefalopatią, to poważny problem zdrowotny. Nie dotyka wyłącznie osób uzależnionych od alkoholu, ale ma duży wpływ na całe społeczeństwo. Uszkodzenia mózgu po udarze. Udar mózgu w zależności od rodzaju i nasilenia może doprowadzić do zmian w różnych obszarach mózgu, które mogą powodować liczne ubytki neurologiczne, w tym utratę mowy i umiejętności pisania, problemy z pamięcią, zaburzenia funkcji poznawczych, a nawet zmiany w osobowości pacjenta. Niedotlenienie, inaczej hipoksja, polega na niedoborze lub całkowitym braku tlenu we krwi lub w tkankach. Do mechanizmów odpowiedzialnych za niedotlenienie dziecka należą: nieprawidłowy przepływ tlenu przez łożysko, nieprawidłowa wymiana gazowa przez łożysko, niedotlenienie, inne choroby u kobiety. Co więcej, w wyniku oddziaływania na układ nerwowy, twarz staje się powykręcana w dziwnym grymasie. - To efekt często już nieodwracalnej zmiany napięcia mięśniowego – mówi profesor. Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta , Dziwnówek. 74 poziom zaufania. Każde używanie alkoholu pozostawia ślad w mózgu. Jednak trwałe zmiany występują przy długotrwałym nadużywaniu alkoholu. Dokładną odpowiedź na ew. zmiany w Twoim przypadku może dać wywiad u specjalisty psychoterapii uzależnień oraz tomografia komputerowa mózgu. Poziom stężenia tego związku większy niż 70% oznacza nieodwracalne zmiany w mózgu człowieka, które są konsekwencją niedotlenienia. Wszystko zależy od tego, jak długo osoba poszkodowana przebywała w pomieszczeniu, gdzie ulatniał się czad. Leczenie osoby, która zatruła się tlenkiem węgla może przebiegać długofalowo. Na granicy korowo-podkorowej obu półkul mozgu pojedyńcze , rozsiane zmiany niedokrwienne o sr. do 4mm. W obrazach DWI obszarów restrykcji dyfuzji o cechach świeżych zmian naczyniopochodnych niedokrewiennych nie stwierdza się . Przestrzenie płynowe przymózgowe prawidłowej szerokości. Wn. zmiany niedokrwienne w przebiegu mikroangiopatii. W Wielkiej Brytanii zrezygnowano z EEG, natomiast w USA, Niemczech, Francji i we Włoszech EEG wciąż jest wymagana, a czas obserwacji przed ostatecznym potwierdzeniem śmierci pnia mózgu wynosi od 12 do 24 godzin. W innych krajach dopuszcza się wprawdzie możliwość skrócenia wymaganego czasu trwania stanu śmierci pnia mózgu do 6 godzin Witajcie - wczoraj mój ojciec 61l. przechodził operację w trakcie której doznał rozległego zawału serca. Podjęto od razu czynności reanimacyjne - przez prawie 3 godziny podjęto w sumie 4 reanimacje. Lekarz pocieszył mnie, że dzięki temu, że od razu tata otrzymał tlen, jest szansa, że nie nastąpią nieodwracalne zmiany w mózgu. owd3. Amfetamina to znany od 2. połowy XIX w. stymulant z grupy fenyloetyloamin. Obecnie występuje wiele odmian substancji z tej grupy, do których należą metamfetamina, groźny i szybko uzależniający narkotyk o działaniu neurotoksycznym. Opis Amfetamina to syntetyczny środek pobudzający, pochodna fenylopropylanu. Działa stymulująco na układ nerwowy, a przyjmowana w dużych dawkach przynosi długie, wielogodzinne pobudzenie. Zmniejsza łaknienie i potrzebę snu. Zwiększa koncentrację, choć w większych dawkach efekt może być wręcz przeciwny. Metamfetamina pod względem chemicznym jest podobna do amfetaminy; różni się od niej tylko obecnością grupy N-metylowej. Jej pobudzające działanie na OUN (ośrodkowy układ nerwowy) jest znacznie silniejsze niż w przypadku amfetaminy, a efekty euforyzujące są podobne do kokainy, lecz utrzymują się znacznie dłużej. Zastosowania medyczne Amfetamina była wykorzystywana przez ludzi w różnorodny sposób: od zastosowań leczniczych w medycynie po doping w sporcie. Przed laty była stosowana w leczeniu zespołów hiperkinetycznych u dzieci oraz przy napadowej senności (narkolepsji). Obecnie wykorzystywane są do tego preparaty o podobnym działaniu, ale zdecydowanie bezpieczniejsze. Inne odkryte i wykorzystywane kiedyś właściwości działania amfetaminy, to działanie rozszerzające oskrzela i zmniejszające łaknienie (odchudzanie). W czasie II wojny światowej metamfetamina (pod nazwą Pervitin), była na szeroką skalę stosowana przez żołnierzy (głównie lotników) jako środek pobudzający mający redukować zapotrzebowanie na sen i zwiększać aktywność bojową. Działanie fizjologiczne silne pobudzenie psychomotoryczne ograniczenie/brak łaknienia, a nawet jadłowstręt rozszerzenie źrenic przyspieszona akcja serca i szybki oddech podwyższone ciśnienie krwi i zwiększone wydalanie moczu suchość w ustach Długość działania W zależności od spożytej dawki pobudzenie trwa kilka godzin, następnie wielogodzinny brak snu. Formy występowania Na czarnym rynku amfetamina występuje w postaci bezwonnego proszku o gorzko-cierpkim smaku, w kolorach od białego do ceglastego, w zależności od zanieczyszczeń, użytych w produkcji składników, a także czasu i sposobu przechowywania. Sposoby przyjmowania Najczęściej amfetamina jest wciągana do nosa – dostaje się wówczas do krwiobiegu poprzez śluzówki. Bywa stosowana drogą pokarmową, czasem jako dodatek do napojów. W niektórych środowiskach przyjmowana jest dożylnie. Zależnie od drogi przyjęcia działanie amfetaminy wykazuje pewne różnice. Na przykład, przy podaniu dożylnym w ciągu 5 -15 sekund występuje tzw. kop czyli krótkotrwały okres niezwykle intensywnej euforii. Podanie doustne i donosowe wywołuje euforię o słabszym nasileniu. Właściwości uzależniające Uzależnienie psychiczne. Zależność psychiczna wywołana amfetaminą jest podobna do tej, którą powoduje kokaina. Pobudzenie i przyjemna euforia spowodowane działaniem specyfiku szybko stają się stanem niezwykle pożądanym. Proces ten wzmacniany jest przez przykre dolegliwości psychiczne będące następstwem odstawienia narkotyku. Obniżone samopoczucie i spadek sił witalnych sprawia, że wzmaga chęć sięgnięcia po kolejną dawkę. Uzależnienie fizyczne. Symptomy zależności fizycznej są znikome lub wcale nie występują. Jedynie przedłużony czas snu po tzw. ciągu amfetaminowym, trwający nawet do kilkudziesięciu godzin, jest przez niektórych interpretowany jako objaw uzależnienia fizycznego. Objawy odstawienia. Przejawy głodu narkotykowego związanego z uzależnieniem od amfetaminy ograniczają się zazwyczaj do przykrych stanów psychicznych: wyraźne spowolnienie psychiczne, uczucie zmęczenia, apatii i przygnębienia, wewnętrzny niepokój. W skrajnych sytuacjach mogą pojawić się myśli samobójcze. Do bardziej somatycznych symptomów odstawienia amfetaminy zalicza się stany związane z wyczerpaniem organizmu w trakcie amfetaminowego ciągu: niezwykła senność, bóle głowy, obniżenie napięcia mięśniowego, wzmożone łaknienie, itp. Wszystkie wyliczone objawy rozwijają się dość wolno, podobnie jak metabolizm i wydalanie amfetaminy z ustroju. Zewnętrzne oznaki używania amfetaminy (zachowanie) widoczne pobudzenie psychoruchowe nadmierna gadatliwość, czasem skłonność do przydługich wywodów nienaturalny optymizm, zanik krytycyzmu kłopoty ze snem (poważne zaburzenia rytmu dobowego) wahania nastroju od euforii do depresji czasem nieuzasadniony strach i zachowania paranoiczne nerwowość, drażliwość zachowania gwałtowne i agresywne, mogących być efektem pobudzenia i obniżonego samokrytycyzmu Zewnętrzne oznaki używania amfetamin (wygląd) rozszerzone źrenice w nikłym stopniu reagujące na światło ubytki wagi ciała (szczególnie przy długotrwałym używaniu) Przedawkowanie Amfetamina jest bardziej toksyczna od kokainy, a w przypadku uzależnienia powoduje znacznie poważniejsze problemy zdrowotne. Organizm człowieka posiada niezwykłą zdolność do metabolizmu i eliminowania kokainy: wątroba jest w stanie zdetoksykować śmiertelną dawkę kokainy w ciągu trzydziestu minut. W przypadku amfetaminy nie ma mowy o tak efektywnym działaniu tego organu. Przedawkowanie amfetaminy przejawia się w postaci tachykardii, bólów w klatce piersiowej, nadciśnienia tętniczego i zagrażającej życiu zapaści sercowo-naczyniowej. W wyniku stosowania narkotyku może dochodzić do uszkodzeń drobnych naczyń mózgowych mogących spowodować udar mózgu. Niebezpieczeństwa Mimo że pobudzenie wywołane amfetaminą może sprzyjać długotrwałej nauce, to jednocześnie zaburza zdolności intelektualne w rozwiązywaniu zadań złożonych, gdy należy analizować i przetwarzać wiele danych jednocześnie. Działanie amfetaminy ułatwia zwykle wykonywanie prostych, powtarzalnych czynności. Zmniejszenie potencji z równoczesnym wzrostem pożądania. Przy dużym pobudzaniu seksualnym ejakulacja i orgazm są trudne, wręcz niemożliwe do osiągnięcia. Długotrwałe i intensywne przyjmowanie narkotyku, wywołana tym aktywność, brak snu, odpowiedniego odżywiania mogą prowadzić do ogólnego wyniszczenia organizmu. Stosowanie amfetaminy, jak również innych stymulantów może wywołać stan anhedonii – doprowadzić do utraty zdolności odczuwania przyjemności (to, co dawało radość – wydaje się nijakie). Stan ten związany jest z zaburzeniami gospodarki organizmu neurotransmiterami (dopaminą). Anhedonia przejawia się także trudnościami w wyrażaniu emocji. Jej objawy pojawiają się zwykle po odstawieniu amfetaminy i mogą być odczuwalne jeszcze przez wiele tygodni, czasem miesięcy. Przewlekłe stosowanie amfetaminy może prowadzić do psychozy o charakterze majaczeniowo-urojeniowym (omamy słuchowe i urojenia prześladowcze). Powodem tych stanów może być chroniczny brak snu zaburzający gospodarkę neurotransmiterami, czasem jednak psychozy mogą być na tyle silne i głębokie, że będą wymagać długotrwałego leczenia psychiatrycznego. Podobnie z mogącą pojawić się przy odstawieniu amfetaminy depresją, która może prowadzić do myśli i prób samobójczych. Amfetamina, działając na ośrodek nagrody w mózgu wywołuje zmiany w neuroprzekaźnictwie dopaminy hamując jej wychwyt zwrotny, nasilając jej uwalnianie z synapsy. Badania wskazują, że uszkadza ona neurony dopaminowe w niektórych obszarach mózgu w sposób nieodwracalny. Wydaje się, że nie trzeba nikomu wyjaśniać, jak alkohol działa na mózg, jego rozwój i pracę. Wszyscy znamy lub powinniśmy znać negatywne skutki spożywania alkoholu. Jednak mimo to, nadal jesteśmy społeczeństwem, które wciąż pije za dużo. Spożywamy alkohol przy wielu, okazjonalnych sytuacjach, typu urodziny, imieniny, celebrowanie różnych wydarzeń. Niestety, bardzo często nie kończy to się na lampce wina, czy szklance whisky. Jakie konsekwencje niesie za sobą regularne nadużywanie alkoholu? Jak wpływa alkohol na mózg człowieka? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w dalszej części artykułu. Jakie zmiany zachodzą w mózgu w związku z piciem alkoholu? Badania naukowców z Rutgers University mówią, że alkohol zabija aż 40 procent nowych komórek nerwowych. Wynika to z neurotoksycznego działania alkoholu i bardzo negatywnie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy. Co ciekawe, badania wykazują, że nastolatek, który spożywa alkohol, jego mózg tworzy zdecydowanie mniej komórek mózgowych oraz wykazuje zmiany w funkcjonowaniu połączeń komórkowych. Alkohol spożywany w młodych wieku oddziałuje także na układ genetyczny. Wpływa on na ekspresję genów i proces odczytywania informacji w nich zawartych. Jakie czynniki decydują o tym, w jakim stopniu alkohol uszkadza mózg? Jak wiadomo, intensywne picie prowadzi do nieodwracalnych zmian w mózgu. Od luk w pamięci i problemów z mówieniem, aż do takich uszkodzeń struktur mózgowych, przez co osoba nimi dotknięta, wymaga całodobowej opieki. Najczęstszymi czynnikami wpływającymi na to, w jakim stopniu alkohol uszkadza mózg, to:-wiek rozpoczęcia picia oraz częstość spożywanego alkoholu i czas stan płeć, uwarunkowania genetyczne, rodzinna historia dotycząca picia ekspozycja na alkohol. Alkohol w małych ilościach – czy jest równie szkodliwy? Uszkodzenia mózgu wynikające z picia znacznych ilości alkoholu są często nieodwracalne. Do niedawna sądzono, że okazjonalne picie wysokoprocentowych trunków nie jest szkodliwe dla zdrowia. Jednakże najnowsze badania pokazują, że stałe picie, nawet niewielkich ilości, trwale uszkadza struktury mózgu i jest zdecydowanie bardziej szkodliwe, niż do tej pory sądzono. Najnowsze dane Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej wykazały, że aż 41 procent pijących 12-latków zostaje alkoholikami. Dla kontrastu warto wspomnieć, że wśród osób, które zaczęły pić po ukończeniu 18. roku życia, liczba ta wynosi zaledwie 11 procent. Najbardziej narażone obszary mózgu na negatywne działanie alkoholu. Najprościej mówiąc, ludzki mózg po spożyciu alkoholu po prostu „głupieje”. Bardzo szybko jest wchłaniany i metabolizowany w organizmie, a jego narkotyczne właściwości zmieniają nasze zachowania. Poniżej wyjaśniamy, jakie obszary mózgu są najbardziej narażone na negatywne działania odpowiedzialny za funkcje modzelowate – odpowiedzialne za wymianę informacji między prawą i lewą półkulą za procesy uczenia się oraz podstawy- biorą udział w procesach poznawczych i odpowiadają za czołowe- odpowiadają za kontrolę przekazywania impulsów, osądów oraz za funkcje wykonawcze. Czy mózg kobiety szybciej odczuwa negatywne skutki działania alkoholu? Kobiety zdecydowanie bardziej niż mężczyźni są podatni na działanie alkoholu. Wynika to z kilku czynników, takich jak masa ciała. Jednak należy pamiętać, że kobieta mająca taką samą masę ciała jak mężczyzna inaczej będzie reagowała na skutki działania alkoholu. Co ciekawe, do jej organizmu trafi nawet o 40% więcej substancji. Dlaczego tak się dzieje?-Kobiety w przeciwieństwie to mężczyzn mają mniej enzymów odpowiedzialnych za metabolizowanie żeńska ma też więcej tkanki tłuszczowej oraz mniejszą ilość płynów w organizmie, przez co alkohol zostaje rozpuszczony w mniejszej ilości płynów, w stosunku co całkowitej masy czyli żeński hormon płciowy sprzyja intensywnemu wchłanianiu te czynniki wpływają na fakt, że organizm kobiety wykazuje mniejsze zdolności do obrony przed negatywnymi skutkami działania alkoholu, niż organizm mężczyzny. Czy można pić alkohol bez ryzyka o stan swojego zdrowia? Bez wątpienia alkohol jest substancją toksyczną i według Światowej Organizacji Zdrowia znajduje się na trzecim miejscu wśród czynników ryzyka dla Europejczyków. Każdy człowiek może indywidualnie reagować na określone dawki alkoholu, dlatego dla pełni bezpieczeństwa i w trosce o swoje zdrowie należy maksymalnie ograniczyć jego spożycie. Szacuje się, że dopuszczalna ilość alkoholu dla kobiet tygodniowo to 140g czystego alkoholu i dla mężczyzn-280g. Przyjmując, że 140ml czystego alkoholu to około 7 butelek piwa lub dwie niecałe butelki wina. Z kolei 280ml ma równowartość 13 butelek piwa lub nieco ponad 3 butelki wina. Należy pamiętać, że te informacje są w formie wskazówek, ponieważ każdy reaguje inaczej na spożywany alkohol. Picie nawet niewielkich ilości alkoholu nie daje gwarancji, że osoba ta nie uzależni się. Około 50% osób uzależnionych od alkoholu cierpi na bezsenność. Cierpią z powodu spadku formy fizycznej i psychicznej, co utrudnia walkę z nałogiem. W jaki sposób spożywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych powoduje zaburzenia snu? Wpływu alkoholu i narkotyków na sen Sporadyczne i przewlekłe zażywanie substancji psychoaktywnych wpływa na sen. Mogą powodować senność lub przeciwnie – pobudzać i utrudniać uzależnione próbują sobie pomóc, poprzez zażywanie środków nasennych lub pobudzających. Robią to, ponieważ ich organizm nie potrafi już w sposób naturalny regulować rytmu dobowego. Problemy ze snem występuje również w okresie sen człowieka przebiega przez dwie następujące po sobie fazy snu. Pierwsza z nich to sen wolnofalowy (SWS), w którym fale mózgowe są bardzo wolne. Druga to faza REM, w której ruch gałek oczny jest bardzo szybki, chociaż człowiek pozostaje we śnie. Większość snu jest głębokim, kojącym snem alkoholu i substancji psychotropowych zaburza te fazy, co z kolei oddziałuje na funkcje neuroprzekaźników. Następuje zakłócenie sekwencji i długości trwania faz snu. Utrudniające jest również to, że zmieniony zostaje czas konieczny do zaśnięcia. Stosowanie substancji, które ma właściwości uzależniające, powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu. Pogarsza funkcjonowanie poznawcze oraz utrudnia procesy uczenia się, które w terapii uzależnień są szczególnie istotne. Jak substancje uzależniające wpływają na sen?Alkohol. Spożycie umiarkowanej ilości alkoholu ułatwia zasypianie, gdyż powoduje wzrost stężenia adenozyny w mózgu. Przewlekłe nadużywanie alkoholu poważnie zaburza jednak jakość snu. Bezsenność jest też częstym powodem nawrotu do spożywania alkoholu u abstynentów. Jedno z badań wykazało, że osoby, które spożyły niewielką ilość alkoholu po częściowo nieprzespanej nocy, osiągały gorsze wyniki na symulatorze jazdy samochodem, nawet jeśli alkohol nie pozostał w organizmie. Pokazuje to, Alkohol spożywany w porze snu, po początkowym działaniu pobudzającym, może skracać czas potrzebny do zaśnięcia. Marihuana. Podobnie jak w przypadku alkoholu, po jednorazowym zażyciu marihuany zasypianie staje się ułatwione. Z drugiej strony, częste zażywanie marihuany skraca długość fazy REM, co może skutkować problemami ze które regularnie sięgają po marihuanę, mogą po zaprzestaniu jej używania doświadczać tzw. „efektu odbicia”, czyli kompensacyjnego zwiększenia ilości snu REM, mogącego przejawiać się doświadczaniem koszmarów Zażycie opioidów (np. morfiny lub heroiny) wiąże się z ich depresyjnym wpływem na organizm. Opioidy działają uspokajająco i wywołują senność. Uzależnienie od tej grupy substancji prowadzi do pogorszenia jakości snu oraz skrócenia fazy REM. W poważnych przypadkach może to wywoływać śpiączkę oraz bezdech Narkotyczne substancje pobudzające (np. kokaina, amfetamina) podnoszą nastrój i mają silne działanie energetyzujące. Zażyte jednorazowo znoszą objawy zmęczenia i zmniejszają potrzebę snu. Chroniczne stosowanie stymulantów poważnie zaburza rytm snu i czuwania, skraca fazę REM i wywołuje Nikotyna ma działanie stymulujące - zapalenie papierosa pobudza organizm i pozwala chwilowo zwalczyć senność. Jednakże długotrwałe palenie zaburza jakość snu i może prowadzić do bezsenności. W momencie walki z nałogiem organizm odczuwa naturalny dyskomfort, który przejawiać się może nadmierną ospałością lub przeciwnie – Substancje o działaniu psychodelicznym (np. LSD) zwykle indukują odmienne stany świadomości, potęgują uczucia i sprzyjają odczuciom synestezji. Pobudzają one organizm, powodując uzależnień i zaburzeń snu Istotnym problemem terapeutycznym jest fakt, że leki rutynowo stosowane w leczeniu uzależnień (od alkoholu, opioidów, nikotyny) mogą zaburzyć sen. Dotychczasowe doniesienia sugerują, że biologicznym celem działania leków, które miałyby jednocześnie regulować rytm snu i czuwania oraz osłabiać symptomy uzależnienia może być między innymi układ noradrenergiczny jest odpowiedzialny przede wszystkim za mobilizację organizmu, zachowuje stałą aktywność, umożliwiającą utrzymanie homeostazy. Jest szczególnie aktywny w przebiegu odstawienia od narkotyków. Leki działające na ten układ (np. klonidyna) są stosowane klinicznie w celu łagodzenia objawów odstawienia od opioidów i alkoholu. Uzależnienia lekowe i zaburzenia snu mają wiele powiązań, a ich współwystępowanie to wyzwanie kliniczne. Problemy ze snem, z którymi mierzą się osoby uzależnione, powinny być istotnym elementem farmakoterapii oraz oddziaływań snu związane z alkoholizmem Najczęstsze objawy związane z zaburzeniem snu w chorobie alkoholowej to: wydłużony czas zaśnięcia, częste wybudzanie, obniżona jakoś snu połączone ze zmęczeniem. U pacjentów z ostrym zespołem objawów abstynencyjnych sen może składać się wyłącznie z krótkich odcinków REM przerywanych częstymi wybrudzeniami. Leczenie problemów ze snem w uzależnieniach Pomimo pewnej poprawy po ustąpieniu zespołu objawów abstynencyjnych, wzorzec snu u alkoholików może nigdy nie powrócić do stanu normalnego, nawet po latach abstynencji. Sen trzeźwych alkoholików jest zazwyczaj płytszy, ze skróconą fazą wolnofalową oraz nasilonym czuwaniem w porze nocnej. To oczywiście nie zapewnia pełnego wypoczynku i może powodować poczucie zmęczenia w ciągu alkoholu przed snem dodatkowo zwiększa ryzyko zaburzeń depresyjnych i choroby serca. Źródło: Instytut Psychologii Zdrowia;

nieodwracalne zmiany w mózgu po amfetaminie